Vanochtend weer op tijd opgestaand, de wekker ging om 8:00 en we zitten om 8:25 aan het ontbijt. Dat is ook hier best uitgebreid, variatie van brood, ei, corflakes et cetera. De ontbijt ruimte is best groot en wordt goed schoon gehouden.
Om 9:00 zijn we klaar met eten, we frissen ons op en stappen om 9:30 in de auto. De eerste bestemming van vandaag is Zion, 3 jaar geleden zijn we hier een aantal dagen geweest en hebben we de meeste ” gewone” wandelingen gelopen (zoals Emerald Pool en the Narrows). Dit jaar willen we Observation Point doen, of in ieder geval een poging doen tot. Ik weet zeker dat ik de top niet ga halen, ik heb dermate veel last van hoogtevrees… De vraag is hoever ik kan komen, het wordt voor mij in ieder geval best spannend.
Als we net buiten Kanab zijn wordt er aan de weg gewerkt, er is over een afstand van ongeveer 1 mile maar 1 baan beschikbaar. We sluiten aan in de rij en wachten tot wij aan de beurt zijn. Het duurt best lang voordat er auto’s van de andere kant komen. Na ongeveer 10 minuten wachten Mogen wij rijden, het eerste deel van de route is een mooie weg (de 89), het laatste stuk (de UT-9) is een stuk minder.
Zion (Observation Point)
We komen het park binnen aan de oost kant en moeten naar de west kant om de auto bij het Visitor center te parkeren. Dit is geen straf, we rijden het park binnen en zien Chessboard Messa als een van de eerste opdoemen, blijft heel mooi. De gehele weg bestaat uit mooie uitzichten, we stoppen nu nergens omdat we dat al een keer gedaan hebben. Bij de lange tunnel staan we weer een minuut of 10 stil, er zijn een aantal campers die erdoorheen moeten en die passen niet op de smalle weg en hebben dus beide banen nodig.
Uiteindelijk komen we rond 10:30 aan op de parkeerplaats bij het Visitor center, er is nog voldoende parkeerplaats (al is het wel een beetje achteraan) en we zetten de auto neer. Het is warm maar bewolkt, op zich prima voor de wandeling. We lopen richting de bus en maken eerst even een tussenstop op het toilet. Het was druk bij de bus, we passen er niet in en staan voor de volgende bus bijna vooraan. Ongeveer 5 minuten wachten en toen kwam de bus, we gaan zitten en de bus stroomt vol. De volgende haltes kan er niemand meer bij (TIP: Start ‘s ochtends op het verste punt en rijd dan langzaam terug richting het Visitors center, dit voorkomt da je een aantal bussen moet wachten voordat je meegaat).
We stappen uit op de halte van Weeping Rock, hier begint ook de wandeling naar Observation Point. Er wordt aangegeven dat de trail naar Hidden Canyon (die ligt op de route van Observation Point) is afgesloten. Observation Point zelf kun je wel lopen,
We starten de wandeling om 11:37 (volgens de Trails App) op een hoogte van 1310 meter. Het begint al vrij snel steil omhoog te gaan, het zijn een aantal Switchbacks die je loopt (denk aan Alpe d’Huez met de bochten). Na 1 kilometer lopen (24:01 minuten) zitten we op een hoogte vab 1461 meter. Het pad is voor mij al snel best eng. Het pad is ongeveer 1,5 meter breed, aan de bergkant is het goed toeven aan de andere kant zit geen reling niets. Je kijkt direct de diepte in (en diep is het). We moeten nog beginnen… We komen op een gegeven moment mensen tegen en die geven aan dat Observation Point misschien niet kan, maar dat je ook naar Echo Canyon kunt. Dat is ook heel mooi, en van daar kun je weer terug.
We stijgen rustig verder, het wordt steeds hoger …
Het uitzicht is wel heel mooi, we gaan dus nog even verder. Vin geniet er ook van. Gelukkig heeft de rest van de familie geen hoogtevrees.
Na 2 kilometer zitten we op 1559 meter hoogte, we zijn nu 45:50 onderweg. Het is echt wel zwaar, het klimmen, de hoogte en de warmte (al schijnt de zon gelukkig niet). Maar het is el de moeite waard, ook voor mij. Al kijk ik vooral naar de bergwand die ik angstvallig dicht bij me hou….
We bereiken de Echo Canyon, dit is een vlak stuk waar de wanden dicht bij elkaar komen. Ik kan mij voorstellen als het zonnig is, dat het fijn is om even in de schaduw te lopen. Nu is het prettig dat het vlak is, maar het is ook heel mooi.
We lopen nog even verder, en eten een broodje en drinken water (heel veel water). We hebben 4,3 kilometer gelopen en besluiten terug te gaan. Ik zie hoe het verder gaat, en dat ga ik echt niet doen. Zal nooit weten wat ik heb gemist maar ben best wel trots dat ik zover ben gekomen. Uiteindelijk hebben we in 1:32 4,3 kilometer gelopen en 599 meter gestegen.
Als we teruglopen hoort Vin iets naast zich en ziet een hert met een kleintje, ze zitten rustig te eten. We lopen er voorzichtig naartoe en waarschuwen aankomende mensen dat er een hert staat. Het is vreemd dat een Hert op zon grote hoogte is, al is komt hij uit een soort van Slot Canyon, het is een aardig stuk van de valei af.
Het naar beneden open is ook best zwaar (vooral voor je knieen) maar gaat wel snel. Uiteindelijk hebben we 2:50:06 gelopen over een afstand van 8,7 kilometer. Het was zwaar, best eng als je hoogtevrees hebt maar zeer de moeite waard! Obseration Point zal ik nooit bereiken, maar ben trots op mijzelf.
We zitten een beetje uitgeput en volledig beweet op de bus te wachten, we rijden terug en stappen bij Zion Lodge uit. We eten een appel bij de river en genieten nog even van het uitzicht.
We gaan terug naar de auto en rijden weer aan de oostant het park uit. We maken nog even een foto van het Checkboard Messa, en dan zeggen we Zion gedag.
Coral Pink Sand Dunes.
Om 17:30 zijn we bij Coral Pink Sand Dunes, het weer is onstuimig en het is slecht weer in de omgeving. Bij de ingang vragen we of we het park op kunnen, of dat het weer te slecht is. De man is vriendelijk en volgens hem is het geen probleem. We betalen de entrée (8 USD) en gaan het park in. Je slat rechtsaf en bijna direct parker je de auto.
Er staan nog 2 andere auto’s, het bliksemt in de verte en de lucht is op sommige plekken er donker,
We lopen de sand dunes op, de kleur is schitterend. Ik heb gelezen dat je bij voorkeur s’ ochtends vroeg of in de avond moet komen om de kleuren mooi te zien, slecht weer helpt ook.
Als we op de duinen lopen begint het dichterbij te bliksemen en te onweren, de weinige mensen die er waren zijn verdwenen. Wij besluiten ook weg te gaan, bliksem en open vlaktes is geen ideale combinatie. Uiteindelijk zijn we er een half uurtje geweest, had langer gekund maar was erg leuk om te zien! Als je een uurtje over hebt, en je bent in Zion geweest en onderweg naar Kanab? Dan zou ik het zeker doen! Is een kleine 20 minute omrijden (heen en 20 minuten terug)
Als we thuis zijn douchen we weer en eten een hapje. Morgen gaan we naar Escalante, geen idee of daar Internet is. Het is een beetje een afgelegen gebied, ik hoop morgen een update te kunnen geven. We gaan naar Red Hollow Canyon, Kodachrome Bassin State Park en in Escalante kijken we nog even wat we gaan doen.
Morgen start de laatste week van de westkust, daarna nog een week florida. We zijn op de helft.
Zomer 2015: Westkust en Florida 