Dag 22 – Parachute – Denver

Vandaag doen we rustig aan, we gaan vandaag richting Denver en doen onderweg nog een outletcenter aan in Silverthorn (link). Deze ligt opde route, in eerste instantie nog gedacht om langs Boulder, Nederland en Rocky Mountain National Park te gaan, maar dit wordt toch teveel van het goede.

We staan om 8:30 op, ontbijt is tot 9:00 dus we moeten niet te laat opstaan. Het ontbijt is eenvoudig en wordt niet zo goed bijgehouden. Veel is al op en wordt niet bijgevuld. Na het eten gaan we op ons gemak naar de kamer, pakken alles is en rond 10:00 vertrekken we. Het is bewolkt en frisser dan gisteren, ideale dag om te reizen.

Ik plak de GoPro voor de rit naar Denver op de auto en Ing maakt nog een foto. Als ik Ing vraag om de GoPro aan te zetten valt hij van de auto. Zat dus niet zo goed vast :-). Ik zet hem opnieuw vast en we rijden weg. Eerst naar de Walmart 17 mile verderop, brood halen voor onderweg en iets voor in het vliegtuig. We krijgen namelijk geen eten op de vluchten.

Onderweg gebeurde met de GoPro wat we juist niet wilde. Hier zit hij nog op de auto

Hier komt hij los van de auto:

Hier stuitert hij de eerste keer:

En hier ligt hij op de grond:

Ik rijd de vluchtstrook op en rem zo hard mogelijk. Zet de auto in de berm, stappen allemaa uit en Ing en ik lopen terug. De weg is niet superdruk maar het is wel druk met auto’s. Na ongeveer 150 meter zien we hem liggen, netjes in de berm maar wel aan de andere kant van de weg. Dat betekent dat we de weg moeten oversteken. Het zijn 2 banen en je mag er 75mph. Dat is best hard…

Ik wacht tot het rustig is en ren naar de overkant, raap hem op kijk om me heen en ren weer terug. De beschemhoes is wel beschadigd, maar dat valt eigenlijk nog wel mee. Alles werkt nog, en het scherm waardoor hij filmt is niet stuk (de randen wel, maar dat is voor de versteviging). Meevaller dus, voor het zelfde geldt ligt hij midden op de weg en rijden mensen eroverheen (of hij valt er af en komt tegen een andere auto aan). De schrik zit er we in…

We stappen weer in de auto en rijden naar de Walmart, ik zal de GoPro daar er wel weer opzetten (al is Ing wel even genezen). We doen de boodschappen en ik zet de GoPro weer vast, nogmaals goed eraan trekken en ik ben er nu zeker van dat hij vastzit. Ing zit het eerste uur niet meer rustig naast me…..

Na ongeveer 1,5 uur komen we bij de Outlet, ziet er netjes uit. Ook hier is het relatief rustig, dat zal in Orlando wel anders zijn bij de Outlet. We slaan weer wat kleding in en rijden rond 16:30 door naar Denver. Op naar het laatste hotel deze vakantie aan de westkust. Morgen gaan wenaar Florida, een weekje weinig doen (uitslapen, zwemmen, uitslapen, shoppen, uitslapen, strand, uitslapen …). Vooral de kinderen hebben behoefte aan even rustig aan doen (en zoals gezegd, wij vinden het ook wel lekker voor een weekje).

ik zal van florida waarschijnlijk geen blog meer bijhouden. We hebben geen plannen en gaan weinig doen… Misschien 1 update aan het einde.

Iedereen bedankt voor het meelezen. Als ik terug ben in Nederland zal ik de dagen die missen (zoals Yellowstone) aanvullen en wat foto’s toevoegen en filmpjes.

Dag 21 – Moab – Colorado National Monument – Parachute

Vandaag starten we rustig op, we ontbijten weer om 8:30. Vin gaat niet mee, we nemen wat broodjes en een eitje mee naar de kamer. We ruimen rustig de koffers in en zetten alles weer in de auto. Om 10:00 checken we uit en verlaten we Moab.

Vandaag staat Colorado National Monument op de planning. Het hotel van vandag zit in Parachute en dat is iets meet dan 1 uurtje rijden vanaf Colorado National Monument.

We rijden rond 11 uur het park in, we starten aan de west kant. Er zit niemand in het hokje en er hangt een briefje dat je bij het verlaten van het park moet betalen (of de America The Beautiful pass moet laten zien). Het start met een redelijk stijle klim naar boven. We komen een aantal views tegen waaronder Balanced Rock. Deze staat tegen de rotsen aan en is dus niet zo goed te zien.

Fruita Canyon View

We stoppen vervolgens bij Fruita Canyon View, vanaf hier heb je een mooi overzicht over de gereden weg met op de achtergrond het plaatsje Fruita en de Bergen. Het uitzicht ziet er goed uit!

Vlakbij deze view is ook het Visitor center, we parkeren de auto en maken een sanitaire stop. Vervolgens gaan we naar binnen en vragen de park map (deze hebben we niet gekregen bij de ingang omdat deze dicht was). De Ranger geeft een aantal opties voor trails die je kunt lopen. We kiezen er vandaag voor niet de lange trails te doen (een aantal kortere). Er is 1 mooie trail van 8 kilometer die ongeveer 3 uur kost, deze loopt door de valei. Deze bewaren we voor als we een keer samen gaan :-).

Canyon Rim trail en Window Rock trail

De eerste trail start bij Visitor Center, het is de Canyon Rim trail en daarop aansluitend de Window Rock trail. Totale lengte voor beiden trails is ongeveer 2,5 kilometer. Dat valt dus mee, bovendien is het redelijk vlak. Je volgt ook hier een pad met Cairns. Het pad is erg mooi, je hebt alleen wel een afgrond zonder reling. Ik geniet van het uitzicht maar blijft op veilige afstand va de afgrond.

De uitzichten zijn ook hier prachtig, het is een bijzonder park. Ook hier is het heerlijk rustig, het weer is goed. Bewolkt maar ook zonnig. Wel warm, rond de 96 graden.

 

Lunch

Na de wandeling is het bijna 13:00, bij het visitor center is een picknick plaats. We eten hier een broodje, er zitten 2 amerikaanse stellen op een ander bankje. Ze hebben Abrikozen geplukt en bieden ons er een aantal aan. We eten allemaal een abrikoos. Vlakbij het Visitor center kwamen we deze rotsformatie nog tegen.

Otto’s trail

Als we klaar zijn met eten gaan we richting Otto’s trail, deze is genoemd naar John Otto. Hij heft in 1911 op de Fourth of July de Indepenance Rock beklommen en de Amerikaanse vlag gepland. Tot op de dag van vandaag beklimmen mensen nog de berg via zijn pad (we hebben er ook een aantal zien staan en afdalen). De Ranger vindt dit een van de mooiste korte wandelingen omdat je de meeste Rocks ziet die het park bevat. De wandeling is 1,2 kilometer heen en weer, dus dat valt ook mee. Er is wel wat hoogteverschil, heen loop je naar beneden en terug loop je omhoog. Het uitzicht is ook hier erg mooi.

 

Grand View

De volgende stop is Grand View, dit is alleen een viewpoint. Ing en ik stappen uit, de kids zijn afgehaakt.

 

Cokes view overlook

De volgende stop is Cokes view overlook, je ziet hier een rotsformatie die lijkt op kook ovens. Het is alleen een view, geen trail.

Artist Point

De laatste stop die we doen is Artist point, dit is een view point maar je kunt ook een stukje afdalen voor een beter overzicht. We lopen eerst naar beneden en daarna weer terug omhoog, we voelen de hoogte en de afgelopen 3 weken in de benen :-).

We kunnen nog meer doen, maar het is ondertussen 16:00 en wij willen ook wel naar het hotel. We rijden het park uit en laten onze pas nog zien, de ranger kijkt niet echt en we mogen doorrijden.

Wij vonden het een aantrekkelijk park, het is rustig en bidet mooie uitzichten. Als je wilt wandelen is er voldoende te doen, een aanrader is de 8 kilometer trail door de valei. Wij hebben de weg van west naar oost gereden, een voordele hiervan is dat je direct bij het Visitor Center komt in plaats van aan het einde, en dat je gedurende de gehele rit aan de bergkant rijdt. De linkerkant van de weg loopt langs de afgrond en er zijn geen vangrails.

Als we het park verlaten komen in Grand Junction, geen aantrekkelijke maar wel erg grote plaats. Veel industrie, snel doorheen gereden (was nog wel even rijden naar de snelweg).

We zitten in een hotel in Parachute, netjes maar hier is weinig te doen. Esmee en Ing zwemmen en we eten wat aan de overkant. Morgen gaan we naar Denver en stoppen we waarschijnlijk bij een Outlet onderweg. Zaterdagochtend vroeg vliegen we naar Orlando, ook daar hebben we zin in. Een mooie afsluiting, even bijkomen voordat we weer aan het werk moeten!

Dag 20 – Corona Arch – Double-O Arch

Vanochtend moesten we relatief vroeg op, het ontbijt is tot 9:00. We schoven om 8:30 aan, ontbijt is goed maar niet uitgebreid. Het is rustig, ze hebben wel lekkere koffie (Starbucks all Day 🙂 ).

Vandaag gaan we eerst naar Corona Arch, deze staat niet in Arches maar een 20 minute daar vandaan. Je moet linksaf de Potash Road op en deze rij je ongeveer 10 mile uit. De parkeerplaats staat goed aangegeven (een bord geeft aan dat je moet parkeren voor de Corona Arch).

We komen aan rond 10:00 en parkeren de auto. Er staan ongeveer 5 auto’s geparkeerd, we zijn dus niet de enige. Er is een informatiebord waar o.a. staat dat et sinds 6 januari 2015 niet is toegestaand om de Arch als “schommel” te gebruiken voor minimaal 2 jaar. Dit nadat er in korte tijd 2 dodelijke ongevallen  mee zijn gebeurd (nu zijn we dit ook niet van plan).

De start van de wandeling is direct een stevige klim, je komt uit bij een eenbaans treinrails die je moet oversteken. De treinbaan is in gebruik, maar het is niet zo dat er elke 5 minuten een trein aankomt. Wel moet je goed om je heen kijken en vooral luisteren of er een trein aankomt (zie bord).

Nadat je bent overgestoken volg je het pad door de Cairns die zijn gestapeld te volgen. Dit is op zich goed te doen, soms moet je even goed opletten het juiste pad te nemen maar het is op zich prima te doen. Mondjesmaat komen we mensen tegen die op de terugweg zijn, bij de Arch zal het dus niet zo druk zijn. Onderweg kom je een plek tegen waar meerdere mensen een stapeltje met stenen heeft gemaakt, wij leveren ook onze bijdrage.

Het pad is prima te lopen, ook voor mij (die redelijke hoogtevrees heeft) is het geen probleem. Er is een klein stukje dat stijl omhoog gaat, hier hangt een touw waarmee je jezelf omhoog kunt “hijsen”.

Ook is er 1 trappetje, maar dit mag geen naam hebben na de trails bij Natural Bridges.

Als eerste komen we Bow Tie Arch tegen, dit is meer een gat in het plafond dan een Arch, maar we zetten hem toch even op de foto (we zijn er toch).

Vlak naast Bow Tie Arch staat Corona Arch, deze is echt heel mooi. Ik loop eronder door en maak wat foto’s (de zon staat in de ochtend namelijk dan in je rug). Je ziet pas goed hoe groot hij is als er iemand onderstat, op de foto staat Ing onde de Arch (zoekplaatje).

We gaan even zitten en genieten van het uitzicht, de wandeling viel eigenlijk wel mee. Het is al warm en de zon schijnt stevig, maar we hebben de heenweg binnen 45 minuten gelopen.

De terugweg gaat nog iets sneller, in 30 minuten staan we weer bij de auto. Het is ondertussen 12 uur geweest dus we eten aan de overkant, op een rest area, even een broodje bij een overdekt zitje. Er staan ook een groot aantal tenten, denk van mensen die aan het survivalen zijn. Wel leuk, maar het lijkt mij aan de warme kant om te kamperen (het vandaag op zijn warmst 102 graden en volop zon).

Na het broodje eten gaan we richting Arches, we stoppen nog even voor een tweetal sites waar Indianen op de rots hebben getekend. Vooral Ing vindt dit erg mooi, ze stapt uit en maakt een aantal foto’s (zal deze t.z.t. op de blog zetten).

Bij Arches laten we onze pas zien en we mogen doorrijden. We hebben het park in 2012 ook gedaan, maar gaan nu naast Landscape Arch ook de Double-O Arch bekijken. Verder een aantal stops, ik vind het een heel mooi park (voorals als je vanaf de parkeerplaats van Landscape Arch richtingde uitgang rijdt zie je de omgeving heel mooi).

We parkeren de auto op de parkeerplaats, het is relatief rustig. Er wrdt gewaarschuwd dat je voldoende water mee moet nemen als je gaat wandelen. Dat is in dit geval geen overbodige waarschuwing, het is heet en de wandeling naar met name Double-O Arch is zwaar.

We lopen als eerste langs Landscape Arch, deze is eenvoudig te bereiken maar voor velen toch al te ver. Het is er erg rustig, de boog is small en heel breed.

Daarna lopen we door naar de Double-O Arch. Deze is verder weg en vereist meer inspanning, klimmen en klauteren over slide rocks en stenen.

Op een gegeven moment kom je op een smal stuk dat je over moet lopen om aan de overkant te geraken, Helaas, ook hier haak ik af, Vin en Ing gaan verder en Esmee en Ik blijven achter (Esmee kan wel mee, maar blijft liever bij mij (het is denk ik te warm)).

Het laatste stuk is nog vrij pittig en de heenweg zijn ze 30 minuten mee bezig, de terugweg gaat binnen 10 minuten. De Boog was wel heel mooi!

We lopen terug naar de auto, het is bijna 16:00. We zijn rond 17:00 in het hotel de kinderen duiken op de iPad terwijl Ing en ik nog even een bak koffie drinken buiten. Het was een inspannende dag met 2 zware wadelingen en mooi maar erg war weer.

Vanavond nog een hapje eten en wat boodschappen doen. Morgen naar Colorado National Monument en overogen naar Denver. Weekje Orlando komt steeds dichterbij, wij willen hier wel langer blijven maar de kids gaan graag naar onze Eigen Villa (voor 1 week) in Orlando. Lekker zwemmen, uitslapen en shoppen (en dat vinden wij ook wel lekker hoor!).

Dag 19 – Mexican Hat – Valley of the Gods – Gooseneck – Recapture Pocket

Vanochtend hadden we geen ontbijt bij het hotel, we hoeven de deur hier dus niet voor uit. We staan om 8:00 op en vertrekken rond 9:15 uit het hotel. Op zich goed geslapen, alleen wel koud gehad. Je kunt de airco aan of uit zetten en niet instellen. De temperatuur staat op vriezen, Ing heft hem ‘s nachts dan ook uitgezet.

De eerste stop is de rots Mexican hat, dit is vlakbij het hotel. Wel grappig om te zien, maar alleen als je de tijd hebt en er echt langs rijdt.

Het volgende wat we gaan bezoeken is de Valley of the Gods. Ik heb gelezen dat dit lijkt op Monument Valley maar dan minder toeristisch en dus ook veel rustiger. Het staat niet officieel aangegeven, maar de ingang is eenvoudig te vinden. We rijden de weg van Oost naar West (kan ook andersom). Het heft vannacht blijkbaar geregend want het is overall een beetje vochtig (nu is het stak blauw) en bijna direct moeten we een riviertje over. Ing twijfelt eerst, maar nadat we hem te voet hebben overgestoken durven we de oversteek wel aan.

De weg is onverhard, en al schijnt het dat je hem met een “gewone”  auto ook kunt rijden zijn er we stukken weg die erg slecht zijn (mede door de regenval van de afgelopen dagen waarschijnlijk).

Je rijdt een weg va ongeveer 17 mile, en komt verschilende “Bergen” tegen. We hebben van internet een beschrijving en met een beetje fantasie kom je een heel end, je hebt een Battleship, een Kasteel, een Eend et cetera. We komen ook nog een kiezelsteen tegen die van de berg is gevallen, Esmee duwt hem weg.

Iets verder op komen we weer een riviertje tegen, ook geen problem (al vinden wij het wel lasting in te schatten omdat we nog nooit ” offroad” gereden hebben).

Naarmate je verder naar het westen komt, zie je steeds minder. In het oostelijk deel zitten eigenlijk de mooiste Bergen / rotsen.

We rijden na ongeveer 1,5 uur het park uit. Vin is het geschommel zat, die hoeft de volgende keer niet meer mee :-).

De volgende stop is Gooseneck State Parc. Stond niet op de planning, maar we rijden er langs en we hebben deze 3 jaar geleden overgeslagen. We betalen de entrance fee van 5 USD (Parken pas is niet geldig in een Utah State Park), en rijden de parkeerplaats op. Dit is ook het enige wat het park te bieden heft. Een parkeerplaats, een toilet en een beetje uitzicht op de San Juan rivier die bochten in de Bergen heeft uitgeslepen. Niet heel bijzonder, had ik ook we gelezen maar ja. We hebben het nu zelf ervaren en inderdaad, als het even kan kun je deze gerust overslaan.

Na Gooseneck gaan we richting Recapture Pocket, je moet in Bluff een zijweg nemen en dan een stuk onverharde weg. Vlak voor de afslag kom je langs de Twin rocks. Hier is ook een restaurant en een Trading Post (winkel met handgemaakte kunstwerken). We houden een sanitaire stop en nemen even een foto.

Vervolgens rijden we door, we heben de waypoints in de Navigon staan. De laatste 5,5 mile is onverhard. Het eerste stuk is wel te doen maar de weg wordt al snel slechter. Ook hier heeft het geregend en stukken weg zijn weggespoeld. Tot 300 yard voor het einde gaat het wel, de weg is soms ook nat en moeilijk te bereiden maar met 4WD gaat het goed.

Vlak voor het einde zit er echter een redelijk groot gat in de weg, we bekijken het en besluiten de laatste meters maar te lopen en de auto “te parkeren”.

We lopen het gebied in, ik vind het wel mooi maar de rest niet zo. Na ongeveer 30 minute gaan we weer weg met gemengde gevoelens. Ik zou het wel aanraden, maar het staat wat ons betreft niet in de top 5 van deze vakantie (waar Edmaiers secret dat bijvoorbeeld wel staat).

 

We eten wat op een picknick plaats en rijden dan door naar Moab waar ons hotel staat. Vlak voor Moab heb je langs de weg nog Wilsons Arch staan. Deze is direct aan de weg en daar stoppen we dan ook even.

We zitten in de Inca Inn, hotel is netjes en we hebben een kamer met 3 Queen size bedden. De kids hebben dus hun eigen bed.

We eten bij Denny’s en doen wat boodschappen, halen een ijsje en eten deze bij het hotel op (is een leuk zitje langs de weg, je zit redelijk afgeschermd van de weg). Het is nog heerljk weer om 21:00 (96 graden).

Morgen gaan we Corona Arch doen en nog even langs Arches (voor mij een van de mooiste Nationale parken).

Dag 17 – Esclante – Little Egypt – Hanksville

Vandaag was de planning om de Cathedral Valley loop te rijden. Het weer laat zich echter niet de wet voorschrijven, en dus liep het helaas iets anders.

We hadden de wekker weer vroeg staan, planning was om 8:00 weg te gaan. Dit werd uiteindelijk 8:30. We hebben op de kamer ontbeten, bij dit hotel zat geen ontbijt. We eten cornflakes en een broodje, zetten een bakkie koffie en dan pakken we alles in.

We rijden vanuit Escalante richting Boulder en dan naar de ingang van Capitol Reef national Park. We rijden over de scenic byway 12, dit is voor mij tot op heden de mooiste scenic byway die ik heb gereden. In 2012 hebben we er uitgebreid bij stilgestaan, nu rijden we in 1 keer door (heb wel met de GoPro een timelaps, internet is hier zo slecht dat ik als ik thuis ben dit nog erbij zal zetten).

Het stuk tussen Escalante en Boulder is heel mooi omdat de steen formaties steeds andere kleuren hebben en mooie vormen. Het stuk na Boulder wordt meer een “gewone” berg met bos, ook heel mooi en weer heel anders.

Voorbij Boulder verandert de omgeving in een bosrijke berg. Er wordt gewaarschuwd voor koeien op de weg. Maar het eerste dat we bijna raken is een hert, ik zie hem net op tijd in de kant van de weg staan en rem af. Het beest kijkt verschrikt rond en besluit toch net voor de auto over de weg te rennen (zoek op de GoPro nog even een foto hiervan) naar de overkant. Goed opletten dus!

Onderweg komen we nog zeker 4 keer 1 of meerdere herten langs de kant van de weg tegen die de oversteek willen maken, Deze blijven wel aan de kant van de weg staan maar ik rem toch maar even af en rij er voorzichtig langs,

Na de herten komen we opens oog in oog te staan met een kudde koeien, een stuk of 6 rechts van de weg, nog veel meer links van de weg en 4 op de weg. Deze bewegen niet, er staat een jonge koe bij en die kijkt ons aan van “weet niet wat jullie willen, maar ik sta hier prima!” . Ik weet niet precies wat ik moet doen, wachten, voorzichig doorrijden of toeteren. Ik wacht, en na een minuut of 3 kunnen we doorrijden (ook dit zoek ik nog wel even op de GoPro op).

Gedurende de gehele weg is het an de donkere kant, met hier en daar wat licht blauwe lucht. We rijden in Capitol Reef het Visitor center op, de lucht is redeijk betrokken. We vragen bij de Ranger na of we de Cathedral Valley loop kunnen rijden, ze laat de radar beelden zien en geeft aan dat er veel regen op komst is. De weg wordt niet afgesloten, maar ze raad het sterk af. Als het regent wordt de weg ” als Pindakaas”. Als je toch gaat, moet je jezelf kunnen redden met eten en drinken en bereid zijn een of meerdere dagen te overnachten.

Maar ze raad het echt af, we hebben dan wel een Yukon maar dat is geen echte terrain wagen die in de regen en modder kan rijden. Ook geeft ze aan dat als je gaat, je eigenlijk met 2 auto’s moet zodat je elkaar kunt lostrekken. Balen! Maar het weer is wat het is (en rond 12:00 gaat het hier ook echt los met regen, onweer en bliksem). Dan moeten we het een andere keer doen.

Wel balen, want dit was ons dagprogramma. We hebben verder niet veel te doen in de buurt…. We zitten in Hanksville in het hotel en daar is werkelijk niets te doen.We besluiten om nog wel even naar Little Egypt te rijden. We tanken eerst (3,29 USD, de duurste tot nu toe!) en zien veel auto’s met boten staan. Op een bord wordt aangegeven dat de veerboot van Lake Powell niet vaart. Misschien heeft het daarmee te maken?

We vinden Little Egypt eenvoudig, stond al in de Navigon app. Het weer om ons heen is slecht, het is  links en recht zwart en regelmatig is er bliksem. We rijden de weg af richting Little Egypy, het is een dirt road ide eenvoudig te bereiden is (ook met een gewone auto). Er staat een bordje voor Little Egypt, hier moet je rechtsafslaan de parkeerplaats op.

We stappen uit en lopen er ongeveer een haf uur rond, zou misschien langer kunnen maar het weer is slecht en de onweer en bliksem komt dichter bij. Het is een leuke plek om even te stoppen, nog geen 10 minute rijden dus zeker overwegen als je erlangs rijdt!

 

 

 

Als we terugrijden zien we de regen en de bliksem steeds dichterbij komen, ziet er prachtig uit vanuit de auto (zal ook op de GoPro kijken voor foto’s met bliksem, zit alleen een vlek op de lens (die is er nu afgeregent).

Het is echter pas 13:00 en we willen toch echt naar het hotel, als we aankomen gaat het net los. We kunnen gelukkig e kamer al in, het hotel ziet er keurig uit! We houden een rust(mid)dag. Kijken een wedstrijd van de Yankees (stonden met 7-0 voor toen de TV uitviel door de bliksem), liggen op bed en doen de was.

Morgen naar Natural Bridget National Monument en Valley of the Gods. Als het goed is, is het morgen weer zoning :-).

Dag 16 – Red Hollow Canyon en Kodachrome Bassin State Park

Zoals verwacht een hotel met slecht internet. Hoop het verslag te kunnen posten, foto’s volgen.

Vanochten uitgeslapen tot 8:30, ik was al om 7:45 wakker maar de rest moest wakker worden gemaakt. We gaan om 9:00 naar de ontbijtzaal, het was erg druk. Wat opviel was dat er best wel een aantal dingen op waren, maar dit werd niet meer bijgevuld. We eten wat er is en pakken de spullen weer in. Om 10:00 checken we uit en gaan we boodschappen doen. We halen brood en melk (voor lunch en voor ontbijt van morgenochtend) en ijs. We tanken de auto weer vol en gaan op pad.

Al eerste gaan we naar Red Hollow Canyon, dit ligt in de plaats Orderville en ligt op onze route naar Escalante. We kunnen het moeilijk vinden, er is niets aangegeven en de weg die we moeten hebben komt niet uit waar we verwachten uit te komen. We rijden een stukje terug en ik vraag bij een tankstation waar de Canyon is, hij legt het uit en geeft aan dat er inderdaad geen borden zijn. Als je erheen wilt moet je de Red Hollow Drive uitrijden richting de bergen tot je niet verder kunt. Je rijdt dan tegen een stukje dirt road aan. Ga deze in en parkeer de auto aan het eind, er is geen parkeerplaats maar als er niet teveel auto’s staan kun je hem er langs de weg parkeren.

We stappen uit en lopen richting de “wash” (drooggevallen rivier), we slaan linksaf en lopen richting de bergen. Na een kleine 800 meter lopen begint de slot canyon. Je kunt kiezen uit links of rechts, we hebben gelezen dat links het mooiste is dus deze nemen we. Als we de canyon binnenlopen staan er 2 vrouwen, 1 is zwanger en 1 zit met een klein kind, Ze zijn met een groep, alleen lopen zij niet verder omdat het best wel klimmen is en dat is voor hen niet handig.

Je start met een klimmetje over een grote kei heen, volgens Vin ga ik er niet zo charmant overheen maar het lukt mij wel. De rest volgt wat soepeler, ook omdat ik ze help :-). Daarna volgen er nog 2 relatief makkeijke klimmen, als is het best lastig voor ons als niet geoefende klimmers.

De volgende klim is een steile klim van een meter of 4, er hangt een touw waarana je omhoog kunt klimmen. Dat doen we maar niet, omhoog is lastig maar je moet ook weer terug. Vin kijkt nog even, hij zou verder willen en kunnen maar ons lukt het niet.

Er staat een groep te wachten, een Opa en Oma en een paar kleinkinderen van een jaar of 5 – 8. Van de groep zijn er 4 doorgelopen maar zij gaan ook niet verder. De Opa maakt een praatje, vraagt waar we vandaan komen en welke taal we spreken. Hij spreekt Japans, is Missionaris geweest en heeft 2 jaar in Japan gewoond. Hij spreekt het nog steeds, maar kan het niet lezen. We geven aan dat we weer teruggaan.

Als we eruit zijn lopen we nog een klein stukje de rechter kant in, maar keren al snel om. Het is voor ons een eerste keer in een slot canyon, het klimmen over stenen was erg leuk. Maar het omhoog klimmen aan een touw waren we niet helemaal op voorbereid. Wel een aanrader, erg mooi!

Vervolgens doorgereden naar Kodachrome Basin State Park. We rijden door Red Canyon heen, blijft bijzonder om te zien. We hebben hier drie jaar geleden ook gereden, maar toen de andere kant op (va Bryce naar Zion). We passeren de afslag naar Bryce Canyon en herkennen het tankstation waar we toen bij Subways hebben gegeten. Bryce is een van de favoriete parken, maar we slaan hem nu over.

Vrij snel komt de afslag naar Kodachrome Basin State Park, er wordt aangegeven dat het nog 9 mile is. De weg is een 30 mph weg dus het duurt wat langer dan je zou verwachten (we rijden wel iets harder, maar blijven braaf steken op 35 mph). As we aankomen betalen we de 8 USD entree fee (ook dit is een State Park dus de America teh Beautifull pas is hier ook niet geldig). We krijgen een bonnetje die we op de voorruit plakken en een kaart. De ranger geeft nog wat tips als ik vraag wat er zoal te doen is.

Als eerste rijden we naar de parkeerplaats voor de Nature trail. Dit is een korte wandeling van 800 meter, het is een verhard pad waarbij je verschillende mooie “Pipes” ziet die het park kenmerken (er zijn er 67). Ook zijn er mooie rotsformaties te zien, en ook verschillende planten en bomen waarbij er telkens een korte uitleg staat. We lopen er een kwartiertje doorheen. We rijden naar het einde van deze weg, maar daar kun je verder niet meer parkeren. We gaan terug naar de parkeerplaats van de Nature Trail, we gaan daar namelijk ook de Angels Palace trail lopen (deze is ongeveer 3 kilometer) en je hebt als het goed is een mooi uitzicht aangezien je ongeveer 150 Foot (46 meter) stijgt.

Eerst smeren we een broodje en eten een hapje. Ook drinken we alvast wat en smeren we ons nogmaals in. Het is redelijk bewolkt, maar om de een of andere reden schijnt bij ons precies de zon. We stoppen 10 flesjes water van een halve liter in de rugzak en gaan op pad. De trail begint aan de overkant van de weg. Dat is geen probleem, het is heerlijk rustig (er staat 1 andere auto op de parkeerplaats) en in het gehele park is ook weinig volk.

Na de wandeling van gisteren is deze een eitje, 46 meter klimmen doen we met gemak (zijn eigenlijk verbaasd dat we er al zijn). Als we boven komen blijkt dat er wel een route is, maar er zijn meerdere routes. Eigenlijk kun je redelijk je eigen pad kiezen en verschillende uitkijkpunten oplopen. Het zijn allemaal uiteindes van de rots, ik blijf verstandig op een afstand. Esmee en Ing lopen wel een stuk verder, Vin gaat all the way…. Ik kijk niet, bij het zien van waar hij staat krijg ik al last van hoogtevrees.

Het uitzicht is echt heel mooi! In de verte zie je Bryce liggen en je hebt een mooi overzicht van het park. De wandeling zelf is ook erg leuk, het is heerlijk rustig en je hebt de gelegenheid om je eigen pad te maken en te volgen. De rotsen zien er echt heel mooi uit, hebben wel iets weg van Goblin (de paddestoelen). Ook de Pipes zien er erg mooi uit.

Na ongeveer een uur keren we terug bij de auto. We rijden nog de weg naar de Chimney Rock. Dit is een onverharde weg die je op zich ook met een gewone auto kan rijden, op het eind zijn wel een aantal vervelende kuilen, dus wel voorzichtg rijden. De Chminey Rock heeft in 1949 in Nature gestaan, was onderdeel van een ontdekkingsreis waaraan het park de baan Kodachrome te danken heeft (naar het fotomerk Kodak).

Als laatste gaan we naar de Shakespear Arch, dit is de enige boog in het park. Niet zo spectaculair als Arches, maar de wandeling ernaartoe is al de moeite waard. Ook hier een mooie omgeving met mooie kleuren en bijzonder gevormde rotsen. Net voor de Shakespear Arch heb je een uitkijkpunt, hier kun je de Arch van een afstand zien maar je hebt ook een uitzicht aan de andere kant. Hier ligt de vallei die een stuk lager licht, ook een mooi uitzicht.

Al met al vonden we dit park zeeeer de moeite waard. Het is erg mooi, je kunt hier makkelijk een dag rondlopen. Als je de highlights al een keer gezien hebt (Bryce, Zion) dan zou ik deze zeker op de lijst zetten! Heerlijk rustig en erg mooi!

Na Kodachrome zijn we doorgereden naar ons motel in Escalante. We zitten in Circle D motel, ziet er netjes uit. We eten een hapje in het bij het motel horende restaurant en drinken daar ook een bakje espresso. Na de hotel koffie een verademing.

Morgen gaan de Cathedral Valley loop rijden, lijkt me erg mooi!!

Dag 14 – Kolob Canyon en Edmaiers Secret

Vandaag relatief uitgeslapen, de wekker ging om 8:00, nog steeds vroeg volgens sommige :-). Ontbijt was goed verzorgt en het was erg rustig. Rond 9:30 waren we klaar voor vertrek. Als eerste gaan we naar Kolon Canyon, dit is onderdeel van Zion maar is alleen bereikbaar via de West entrance langs de highway 15 net ten noorden van Hurricane.

Kolob Canyon

In het park is 1 scenic route die je afrijd, onderweg kun je een aantal trails lopen. Aan het einde heb je een viewpoint en kun je ook nog een trail lopen. In de ochtend is het licht niet ideaal, eigenlijk slecht. De zon komt op achter de Kolob Canyons die je kunt zien, dit maakt fotograferen bijna onmogelijk. Het uitzicht was echter schitterend, de foto doet het geen recht. Tip is wel om dit aan het einde van de dag of op een bewolkte dag te doen als je ook mooie foto’s wil hebben.

Naat de viewpoint hebben we ook de tral gelopen naar een ander uitkijkpunt. In het gebied was een Mountain Lion gesignaleerd, wel even oppassen dus (we hebben hem trouwens niet gezien). Het pas is redelijk begaanbaar, lengte is ongeveer 3 kilometer heen en weer als je (net als wij) doorloopt naar het uiteinde van het pad.

De trail met Kolob Canyons op de achtergrond.

De Kolob Canyons gezien vanuit het einde van de trail.

Rond 11:30 verlaten we het park weer, de volgende stop is het BLM kantoor in Kanab. We willen (een deel) van Buckskin Gulch lopen. Onderweg is het weer op zich prima, maar om je heen zie je ook wat donkere wolken. Aangezien de Bucksin Gulch een slot canyon is, moet je zeker weten dat het veilig is dit te lopen (dat wil zeggen: dat er geen regen is wat kans geeft op een flash flood).

Als we Kanab binnenrijden zien we een kantoor van BLM, dit blijkt alleen een administratie kantoor te zijn. Het kantoor dat de informative kan verstrekken zit langs de 89 South, bij de Wendy’s. We eten even een broodje en rijden dan door naar het juiste BLM kantoor.

Als ik navraag doe geeft de vrouw aan dat het “not recommended” is om de slot canyon te bezoeken. Ze wijst naar de lucht om ons heen en ze geeft aan dat het Monsoon tijd is en er de gehele periode kans is op Thunderstorms en regen (je ziet het in de verte ook regenen). Jammer, ze geeft ook nog aan dat dit in ieder geval voor de komende 5 dagen zo is.

Ik denk dat je in dit soort gevallen verstandig moet zijn, en als het BLM het afraad dan gaan we niet. Moeten we toch nog eens terugkomen, maar dan in een andere maand …

Wat we wel kunnen doen is Edmaiers Secret en ze geeft nog een folder mee over de Toadstool langs de 89, dit is een 1,6 mile trail. Die houden we in gedachten.

Edmaiers Secret

We hebben nog wel een andere mooie wandeling te doen, Edmaiers Secret.We hebben van de site van Ontdek Amerika (link) een beschrijving en besluiten deze te gaan lopen. We rijden de 90 richting page en nemen de afslag naar de House Rock Valley Rd. Dit is een onverharde weg die je, bij droog weer, ook met een personenauto kunt rijden. Al is het beter om het met een hogere auto te rijden.

We rijden bijna 4,5 mile en komen dan bij de, met een bord aangegeven, parkeerplaats aan. We zijn de enige auto op het parkeerterrein. Er is een WC maar die zit vol met vliegen en een sort van wespen of bijen. Uit het boek waarin je aangeeft dat je de wandeling start en dat je weer terugbent blijkt dat we de enige zijn vandaag, gisteren waren er 2 bezoekers en voor de 2e helft van juli ongeveer 15 (us gemiddeld 1 bezoeker per dag)

Ing vind het een beetje spannend, er is geen aangegeven trail en we moeten de auto ook weer terugvinden (achteraf vond ze het ook erg leuk om te doen). We nemen met zijn viertjes 5 liter water mee, achteraf hadden we iets meer water mee moeten nemen. Het is erg warm, en ondanks de wolken en mogelijke stormen om ons heen lopen we de gehele tijd in de zon en het is ook vrij warm (rond de 100 graden).

Het gebied wordt ook wel Brown Pocket genoemd omdat het wat wegheeft van White pocket. Voordeel van deze trail is dat het toegankelijk is voor iedereen, je moet een Permit hebben al gaf de vrouw bij BLM aan dat dit voor Edmaiers Secret niet nodig is (weet niet of dit wel juist is).

De wandeling op zich is schitterend, al is het wel erg warm. Maar een aanrader om te doen, je loopt in heerlijke rust en de rotsformaties zijn elke keer weer anders. Dus als mensen in de buurt zijn de komende tijd, neem deze in overweging (zeker als je de bekendere parken al bezocht hebt).

We komen aan het begin ook een rots tegen die lijkt op een olifant (met een beetje fatasie). Het lijtk op de olifant die je ook tegenkomt in Valley of Fire (al staat die wat mooier omdat die echt vrij staat).

De weg naar Edmaiers Secret is even zoeken, we hebben coordinaten maar ik krijg deze even niet goed in mijn Trails app (TIP: Zorg ervoor dat je deze voordat je gaat even vastlegt). We lopen eerst te ver en als we goed lezen zien we wat we verkeerd doen, je moet onder het hek door en dan een stuk richting het zuiden lopen (0,25 mile).

Vin en ik lopen erheen, het is mul zand en een kleine 400 meter (heen en 400 meter terug + het lopen daar) is met dit weer echt zwaar. Als eerste zien we een stuk dat lijkt op de wave, een mooie veeg in de rotsen.

Als we doorlopen komen we bij Edmaiers secret, hele aparte steen formaties. We lopen er even rond, maar blijven er niet te lang (moeten we een volgende keer maar doen). Ing en Esmee zijn achtergebleven en het zou kunnen dat zij zich zorgen maken waar we blijven (we zijn immer volledig uit zicht).

Al met al een inspanndende wandeling, we zijn ruim 2,5 uur aan het wandelen en lopen bijna 8 kilometer in de hitte. We zijn moe (maar voldaan) als we bij de auto komen. We drinken allemaal nog even een flesje water van een halve liter en eten even wat. Wat was het mooi, niet alleen Edmaiers Secret, maar vooral ook de wandeling door het gebied!

Rond 18:30 zijn we bij het hotel. We douchen allemaal even (we hebben behoorlijk gezweet en zitten onder het zand) en eten een broodje bij Subways. We rijden nog even het stadje (Kanab) door, maar dat stelt niet zoveel voor.

Morgen gaan we toch (nog een keer, in 2012 ook geweest) naar Zion. Kijken hoever ik kom bij Observation Point (heb enorme hoogtevrees, denk ook niet dat ik ver kom).

Dag 13 – Lehi – Cedar Break Nat Monument -Hurricane

Vandaag weer in een hotel met slecht internet. Als ik thuis ben, of de week in Florida, dan zal ik de foto’s uploaden en het blog afmaken. Nu alleen het verslag.

Vanochtend ging de wekker wederom vroeg, 7:00. Voordat iedereen (Esmee 🙂 ) op gang is, is het al 7:30. Vin heeft geen honger, hij was vanacht rond 1:00? thuis. We gaan met zijn drietjes eten, ontbijt is wederom goed verzorgd. Het is alleen vroeg voor sommige. Als we terug zijn op de kamer nemen we voor Vin wat te drinken mee en we gaan ons klaar maken om weg te gaan. Ik leeg de koelbox (nogmaals. kraantje is echt handig. Nu moet je telkens alles uit de koelbox halen om hem leeg te kiepen), en Ing zorgt ervoor dat alles wordt ingepakt. Om 8:30 checken we uit en rijden we weg.

We gaan nog eenmaal langs Orem, Vin gooit nog een brief voor Gary en April in de bus en dan gaan we echt weg. Vin wil zeker nog een keer terug, maar dan alleen en langer :-). De rit naar Cedar Breaks National Monument duurt ongeveer 3 uur. We stoppen rond 11:00 even op een Rest Area voor een sanitaire pitstop en om wat lekkers op te eten dat Vin van Tabitha heeft meegekregen (ze werkt bij een bakkerij). Was erg lekker!

We gaan weer verder en komen zowaar in een file terecht, ze zijn met de weg bezig en er is maar 1 rijbaan open. De weg is zeer heuvelachtig en er zijn vrachtwagens die bijna niet omhoog komen. We hebben geen haast en we kunnen ook niet anders dan achteraan sluiten.

Als we de afslag nemen richting Cedar Breaks National Monument (we komen binnen bij de North Entrance) komen we op een mooie weg uit (de 143), ik stop langs de kant van de weg en plak de GoPro weer op de moterkap en zet hem aan. De weg gaat redelijk stijl omhoog en wordt dan ook afgeraden voor auto’s met aanhangers en vrachtwagens. Het blijkt ook een actief wintersport gebied te zijnw waar je aankomt (Brian Head). Ook hier wegwerkzaamheden dus we moeten even wachten, er is maar 1 baan voor omhoog en omlaag.

Rond 12:00 rijden we het park in, we maken onze eerste stop bij North View Overlook, we zitten op een hoogte van 10.435 foot. Dat is goed te merken, je bent best snel buiten adem. Het uitzicht is schitterend (foto’s volgen), het lijkt eigenlijk op Bryce Canyon maar dan in het klein en erg rustig. Een groot verschil met Bryce is dat je hier niet een wandeling in de Canyon zelf kunt doen. Maar verder is het heel mooi!

De volgende stop is Alpine Pond, we smeren even een broodje en eten deze op. We wandelen hier de lower trail welke weer uitkomt in de upper trail. De lower trail leidt je naar een meertje, omgeving is erg mooi (veel bloeiende bloemen) maar er zitten ook veel insecten (vind niet iedereen leuk). Was wel erg mooi om te lopen, alleen zie je niet de Canyon. De terugweg is de Upper trail en we komen op een punt waarbij je op een aantal rotsen kunt klimmen, je ziet dan wel de Canyon maar dan iets verder weg (je loopt namelijk niet direct langs de canyon, maar er iets verder vanaf).

De volgende stop is Chessmen ridge overlook, wederom een kijkje in de Canyon maar dan weer vanaf een andere kant. Een volgende uitkijkpunt is Point Supreme, zoals de naam doet vermoeden ook een mooi punt om de Canyon te bewonderen. Als laatste lopen we de Spectra Point trailhead. deze zit bij het Visitor Center en je loopt langs de Canyon (zonder hek) naar een uitkijkpunt. Ik heb redelijk hoogtevrees dus het was mooi, maar ik heb er deels van genoten. Het uitzicht was echt schitterend weer.

Je moest bij het Visitor Center betalen (welke bij de South Entrance zit), wanneer je vanuit het Noorden komt is dit dus bij het verlaten van het park. Deels onhandig omdat je bij het Visitor Center pas een kaart krijgt (deze had ik al uitgeprint) waarop staat wat je kunt doen. Uiteindelijk was de entrée gratis met de Nationale Parken pas, maar dit staat niet op de prijsinformatie (als je dit niet navraagt betaal je dus 5 USD per person, ook als het niet hoeft).

We rijden vanuit het park door naar het hotel in Hurricane, het ziet er netjes uit maar het zwembad is heel klein. Wel is het ondertussen 105 graden (wel lekker hoor) dus we gaan even zwemmen. Vreemd is dat als je uit het water komt, je het koud hebt terwijl het dus bijna 40 graden is. Na het zwemmen douchen we en we gaan zo even eten, bij Chilis in St George.

Morgen o.a. Kolob Canyon en door naar Kanab waar we 2 nachten slapen. Hopen op beter internet zodat ik ook foto’s kan plaatsen.

Dag 12 – Orem

Vandaag is een rustdag, dat wil zeggen dat we uitslapen en rustig aan doen. We blijven vandaag in Lehi en gaan Orem bezoeken en we gaan naar de Outlet in Lehi. Ook moeten we vandaag de auto zien om te ruilen.

Ik sta om 8:15 op en ga alvast ontbijten. Rond 9:00 moet ik Hertz bellen (Salt Lake Airport). De rest blijft liggen, Vin is gister laat tuisgekomen en Esmee vind het uitslapen altijd lekker.

Het ontbijt is best goed en uitgebreid, rond 9:00 loop ik langs de front desk en krijg ik een telefoon, Ik bel met het nummer dat ik gisteren heb gekregen maar de Persoon die ik aan de lijn krijgt verwijst mij meteen door. Zij kan niets doen en ik moet de Manager van Hertz op Salt Lake City airport bellen, Theodor. Op zich geen probeem, maar Theodor is op geen enkele wijze te bereiken. Ik krijg steeds de voicemail. Dan maar weer vanmiddag proberen.

Als ik op de kamer kom wordt de rest ook wakker, ze gaan ontbijten. Rond 10:30 is iedereen klaar om te gaan. We rijden naar Orem en gaan eerst langs de Highschool waar Vin heeft gezeten (Karl Maeser Preparatory Acadamy link) . Als we aan komen rijden dan valt op dat de school kleiner is dan we dachten, Vin heeft toen hij er net was wat fotos gestuurd en daar leek het een grote school. Wel gezellig, zo’n kleine school. Het is hier schoolvakantie en we dachten alleen even de buitenkant te kunnen zien. Maar Vin ziet als hij naar binnen kijkt een lerares lopen. Ze doet de deur open en begroet hem hartelijk. Hij gaat even naar binnen, als snel erna mogen wij ook naar binnen. Het blijkt dat er een stel komt om te kijken of hun dochter op school kan komen, vandaar dat zij aanwezig is.

Vin leidt ons rond op school, we zien een aantal lokalen, de gym zaal (erg mooi, een basketball veld met parket dat net in de lak is gezet), de aula en zijn locker (nummer 128). Er hangen ook foto’s van afgestudeerde van de verschilende jaren. Op de foto van het jaar 2013 staat Vin ook (de foto hebben we thuis ook, maar leuk dat hij daar ook hangt). Al met al een leuk bezoek, zeker omdat we ook binnen konden kijken. Als we naar buiten lopen neem Vin nog even afscheid van de Lerares.

De volgende stop is het huis waar hij bijna een jaar heeft gewoond, Gary en April (de ” ouders” die hem een jaar hebben opgevangen) zijn niet thuis (Vin was gisteravond ook even langsgeweest maar toen waren ze er ook niet). We hebben even een rondje om het huis gemaakt en wat foto’s genomen).

Daarna verder gereden naar een aantal andere plekken die voor Vin belangrijk waren, zoals de Supermarkt, Sportschool en Bioscoop waar hij vaak naar de film ging. Erg leuk! We hebben afgesloten met een bezoek aan de University Mall, eindelijk konden Esmee en Ing even shoppen :-).

In Orem wat gegeten en toen naar het Hotel, ik wilde nog even met Hertz bellen. Als we het hotel terrain oprijden zien we aan de overkant een kantoortje van Hertz. Ik loop er even heen en de man van Hertz heeft geen auto staan die even groot is als de Joekel, maar hij belt even met een college 15 mile verderop. Die heeft er toevallig een staan, aangezien de man van Hertz daar een auto moet omrijden biedt hij aan dat we achter hem aanrijden en daar de auto omruilen. Super! Scheelt weer een rit naar de luchthaven, los van het feit dat Theodore nog steeds onbereikbaar is.

Ing en ik gaan de auto omruilen, Vin en Esmee wachten in het hotel. Er is WIFI dus dat komt wel goed. Voordat we de auto kunnen omruilen raad de man van Hertz aan om de auto nog even vol te tanken (anders zou het kunnen dat hij voor 9.98 USD per Gallon wordt volgetank door Hertz …). Als we dat hebben gedaan ruimen we de auto leeg en gooien alles in de nieuwe auto. Weer een Yukon XL, weer zwart (dus dat is lekker makkelijk). De tank is 3/4 vol, de man van Hertz geeft aan dat we hem dan ook 3/4 vol Mogen inleveren. Ik twijfel,denk dat ik hem gewoon volgooi. Straks gaat het mis en krijg je een naheffing en een hoop gedoe om dat weer recht te zetten.

Op de hoek zit ook een Best Buy, daar even een bescherm folie voor de Apple Watch gekocht. Toch een beetje zuinig op zijn (heb niet alles kunnen ontdekken, maar is echt een gaaf (misschien nutteloze) gadget! Echt een aanrader 🙂 ). We rijden de snelweg op, terug naar het hotel en dan bedenk ik mij dat we de Nationale Parken Pas in een vakje achter de navigatie hebben liggen …. Moeten we keren en weer terug… Uiteindelijk duurde het dus wat langer dan gedacht, maar erg prettig dat we het direct hebben kunnen regelen!

Als we thuis zijn pikken we de kinderen op, we gaan naar de outlet in Lehi en doen onze eerste aankopen. Onbegrijpelijk dat je shirts koopt voor 5 USD die normal 50 USD kostte.. Kun je nagaan wat een winst er op de kleding zit. We slagen allemaal, de een wat meer dan de ander maar de Economie van Amerika heeft in ieder geval weer een kleine kapitaal injectie gehad.

We eten een hapje en gaan dan terug naar het hotel, het is ondertussen na 20:00. Vin is net weg (21:45)  met Tabitha en gaat nog even wat herinneringen ophalen in Orem, wij gaan douchen en slapen. Morgen een angere rit naar Cedar Breaks en St George. Vandaag was een superdag door bezoek aan Orem met Vin. Denk dat de meeste bloglezers hier niet zoveel aan hebben, morgen gaan we weer verder met bezoeken van het mooie natuurschoon van het Zuidwesten!

Dag 11 – Grand Teton – Salt Lake City – Lehi

Vandaag geen foto’s in het blog, het uploaden vanuit het Best Western hotel lukt niet ….

Het was voor een groot deel een reisdag, we zijn vanuit Jackson Hole naar Salt Lake city gereden. Een rit van bijna 5 uur… De wekker stond om 7:15 maar door wat opstart problemen van deze of gene vertrokken we pas rond 8:30. Na het verlaten van Jackson Hole werd de rit erg mooi. De US189 en US26 zijn erg mooi, tot het moment dat je bij Alpine komt. Alpine is een wat lelijke stad en de weg daarna is ook wat saaier. We rijden vandaag weer een nieuwe staat in, Idaho. Hier zijn we alleen even doorheen gereden, mooie stadsnamen als Montpelier en Paris doen vermoeden dat het een link heeft met Frankrijk ..

We begonnen de rit met strak blauwe lucht maar bij Bear Lake begint het te betrekken en hard te waaien. Onderweg zijn er een paar pittige buien en de temperatuur komt uit op een matige 54 graden. Een uurtje voor Salt Lake City trekt de lucht weer open en schijnt de zon, het is lekker maar niet echt warm (een graad of 75).

We rijden Salt Lake City binnen en parkeren bij de Mall vlakbij Temple Square. Parkeren is 1 USD per uur en je zit dan midden in het centrum. Als eerste hebben we Temple Square bezocht, we hebben voornamelijk de gebouwen en de kerk van buiten) bekeken en ervoor gezorgd dat we niet met de mormonen in gesprek kwamen die rondlopen. Ze zijn echt heel aardig maar je komt er maar moeilijk van af. Het ziet er op het oog erg mooi uit (los wat je van het geloof en de gewoonten vindt).

Na Temple Square zijn we naar het Capitool gelopen, dit is 2 blokken maar het is wel even klimmen. Ing en ik zijn het gebouw in gegaan, de kinderen wachten op een bankje. Het gebouw is erg mooi en je kon o.a. de Senaats kamer en die van het het “House of Representatives” bekijken. Wanneer we bijna klaar zijn komt er een groepsreis met Chinezen binnen, een vrouw met Megafoon begeleid de groep. We zijn blij dat we naar buiten kunnen.

Na het Capitool zijn we naar de mall gelopen en hebben even gewinkeld bij H&M (morgen gaan we naar een outlet in Lehi) en daarna door naar de Apple store. Ik heb een Apple Watch gekocht (een sport 42 mm), lijkt er erg leuk. Vin vind het wel grappig en Ing vind hem ronduit nutteloos en lelijk 🙂 . Esmee weet het nog niet.. Ik ben vooralsnog wel enthiousiast al moet ik natuurlijk nog even kijken hoe alles werkt.

Na de Apple store doorgegaan naar de Cheesecake factory. Dat was heerlijke! Vin heeft het een aantal keer gegeten toen hij hier een jaar zat maar het is echt ee aanrader. Een caloriebom die je niet helemaal opkrijgt (maar je mag wat je over hebt natuurlijk meenemen), maar echt heerlijk!

Het was ondertussen rond 17:15 en we wilde naar het hotel in Lehi. Bij het verlaten van de parkeergarage moest ik eerst bij de stoplichten rechtsaf en toen toch maar links. Geen problem, even achteruit en de geode rij in …. Alleen stond er iemand achter mij. Ik horde de toeter en trapte op de rem maar te laat, een zacht tikje en gelukkig heeft de vrouw niets en is de auto (Lexus) maar licht beschadig. De joekel daarintegen is als een karonnen doos gedeukt, de bumber is flink ingedeukt en hang rechts aan de zijkant los. Het zet eruit als een tank, maar ik hoop er niet echt een ongeluk mee te krijgen,

De auto even geparkeerd en een schadeformulier gezocht, niets gevonden. De bestuurster was erg vriendelijk en die heeft Hertz gebeld, ze moet morgen weer bellen o de schade af te handelen. Ook nog even de politie gebeld maar die gaven aan dat ze online iets moest invullen. In ieder geval mijn gegevens even achtergelaten en ze heeft van Hertz een case nummer.

Wij moesten alleen nu wel iets met de auto, de bumber bungelt los en zo kunnen we geen 2 weken verder (nu 5 keer een auto gehuurd de afgelopen 5 jaar en elke keer de auto moeten ruilen. 2 maal i.v.m. Oliepeil, eenmaal een lekke band en geen reserve band, eenmaal de linker buitenspiegel eraf gereden door een camper en nu dit).. Gelukkig zitten we vlakbij het vliegveld en riijden naar Hertz. De manager gaf aan dat het allemaal geen probleem was, we zijn verzekerd dus dat is mooi. Het slechte nieuws is dat hij geen grote auto heeft. Morgen maar even bellen en kijken wat er wel is en dan omruilen. We hebben de gehavende Joekel maar weer meegenomen. Ik baal ernorm van zo’n stomme acie, maar ja .. Kan het niet meer terugdraaien. Gelukkig alleen een beetje blikschade .

Na bij Hertz te zijn geweest zijn we naar het hotel gegaan, we hadden geen honger meer (de cheesecake zat er nog steed in). Vin is vanavond opgehaald door Tabitha (vriending van de tijd dat hij hier een jaar Highschool deed), we merken wel wanneer hij weer terugkomt. Ing heeft de was gedaan en heeft gezwommen met Esmee. Ik doe het blog, de foto’s en de GoPro. Nu met de Watch even spelen. Morgen naar Orem en een Outlet. Verder een rustige dag, daarna door naar Cedar Breaks National Monument en verder het zuidwest in.